Verhuizen! Een nieuw nieuwbouwhuis!

Vierendertig en een half jaar geleden kwam ik op de wereld in mijn ouderlijk nieuwbouwhuis in Den Helder. De om en nabij twintig volgende jaren trok ik me vaak terug in mijn slaapkamer van nog geen vijf vierkante meter. Zo vertrouwd als mijn leven nu voelt, kon ik toen alleen maar hopen dat ik ooit zou trouwen, kinderen zou krijgen en een huis zou kunnen kopen. Ik had geen idee wat ik wilde worden of wat ik wilde doen, maar begin 2020 gaan we verhuizen naar wederom een nieuw nieuwbouwhuis in Heerhugowaard, groter dan ik ooit had durven dromen.

Foto van mij in mijn allereerste slaapkamer, genomen met de rug tegen de muur.

Begrijp me goed, mijn hele leven heeft praktisch plaats gevonden in die kamer en ik had er daadwerkelijk alles. In mijn kinderjaren had ik een half hoogslaper met daaronder een LEGO-wereld. Ook had ik een bureau waaraan ik geweldig kon tekenen. Als twaalfjarige kocht ik mijn eerste Sony stereo surround set bij De Block en later als puber kwamen er nog tal van andere elektronische audiovisuele apparaten en computers bij. Ik was tevreden en ik heb in mijn jeugd nooit iets van de beperkte middelen van mijn ouders gemerkt. Ook heb ik nooit het gevoel gehad dat ik samen met mijn ouders en twee zussen in een klein huis woonde. Sterker nog het was er eigenlijk altijd gezellig en in mijn optiek waren mijn ouders maar wat gek op hun huis. Altijd veranderde er wel iets in het interieur, werd er iets mooier gemaakt of ergens iets verbouwd.

Het huis waar we woonden, en waar mijn ouders een sidderende elf procent hypotheekrente voor betaalden, zal qua voetdruk niet veel groter zijn geweest dan acht bij vierenhalve meter. Het lag, of eigenlijk ligt het nog steeds in de Visbuurt. Dit is een wijk waar in feite veel arbeiders, vissers en marinemensen wonen, veelal niet hoogopgeleid. Wat in feite geen bal uitmaakt, maar ik heb nooit het gevoel gehad echt met mensen te kunnen praten of echte vrienden te maken. Als gevolg kon je mij dus vaak in mijn kleine kamer en tevens mijn wereld vinden.

Naar de Schooten

Rond mijn twintigste kochten mijn ouders een huis in de meeste zuidelijke punt van de Schooten. Dit is een andere wijk in Den Helder en is in de jaren zestig opgezet. Mijn kamer werd twee keer zo groot en daarnaast had ik een balkon met zelf aangelegd kunstgras. In deze tijd is ook Mirdane ontstaan wat inmiddels voor vijfennegentig procent van mijn werkzame leven staat.

Samen met zwager Richard op een zonnige dag richting Schoorl op de racefiets.

Ik zat op het HBO in Alkmaar, ontdekte ik wielrennen en kun je stellen dat mijn fysieke wereld ineens een stuk groter was dan alleen maar die grotere slaapkamer.

Terug naar de Visbuurt

Ons huis aan de Spoorgracht in Den Helder. VERKOCHT!

Na een paar jaar de Schooten was daar plots Dorien die als import jutter in de Visbuurt en aan de Spoorgracht woonde. Eigenlijk kun je stellen dat sinds ik haar ken, ik ook praktisch bij haar inwoonde. Het huis zelf had ze gekocht van "de dode man" en eigenlijk kun je stellen dat ze er met een minimale schoonmaak ingetrokken is.

Lekkage, altijd gezellig... Merci pap!

Het huis stamt uit 1920 meen ik, en dat zag je er van binnen ook wel aan af. Er was een groene WC en overal waren plastic schrootjes te vinden. Ook de technische staat was niet al te best, op de dag dat mijn tante Yvonne ging trouwen met haar Theo, zeek het water door het plafond naar beneden. Lekkage in de badkamer... Zodoende stond ik in driedelig pak emmers te plaatsen en was ik doeken neer aan het leggen.

Op naar Alkmaar

Jup, mijn vrouw rijd zonder probleem met ieder voertuig! :)

Eind 2009 hebben we eigenlijk vrij spontaan een nieuwbouwrijtjeshuis in Alkmaar gekocht. We zagen de advertentie ergens op internet, zijn we naar de makelaar in Heerhugowaard gereden en hebben we ons daar direct ingeschreven omdat de volgende dag de inschrijving zou sluiten. Korte tijd later zijn we door Bouwfonds gebeld dat we waren ingeloot. Ook nog eens voor de woning van onze eerste keus.

Een luchtfoto van ons huis en de wijk met daarop alle speeltuinen zeer goed te zien.

Inmiddels wonen we hier zeven jaar en is het hier prima vertoeven. Het huis is ook echt helemaal klaar. Eind 2013 hebben we de zolder verbouwd van een open ruimte naar twee ruime slaapkamers, een vliering en een grote overloop waar je ook nog een bureau, kast en de was kwijt kan. Uiteraard konden een dakkapel, dakramen en zonnepanelen ook niet ontbreken.

Zelf heb ik altijd het gevoel gehad dat ik hier de rest van mijn leven zou slijten. Met dit huis zijn mijn onzekerheden als kind over de toekomst compleet verleden tijd. Ik ben getrouwd, hebben we samen twee kinderen gekregen en wonen we met zijn vieren in een voor mij doen groot huis.

Huh? Verhuizen?

Naar aanleiding van een gesprek wat we met onze buren hadden over het uitbouwen van hun huis en (met name) de kosten hiervan ben ik gaan rekenen. "Wat voor hypotheek zouden we kunnen krijgen", "Welke rente gaan we dan betalen?" en "Wat kopen we hier in de huidige markt voor?" zijn vragen die ik mezelf bij dit rekenen stelde. Al snel kwam ik er achter dat we een hogere lening konden afsluiten waarbij onze maandlasten aanzienlijk zouden dalen!

De eerste interessante huizen op Funda waren dan ook zo gevonden. Maar al snel kwamen we erachter dat de huizenmarkt gek geworden is. De meeste huizen die online verschijnen, zijn al verkocht en dan vaak boven de vraagprijs. Zo werden geplande bezichtigingen door makelaars afgebeld of sta je juist met een horde andere mensen een huis te bekijken. Nieuwbouw vonden we op dat moment niet de juiste keuze omdat het zo'n lange aanlooptijd heeft voordat je de sleutel krijgt. En als je die sleutel eenmaal in je handen hebt, moet je alles nog inrichten.

Verhuizen naar Rietland

Heerhugowaard en Broek op Langedijk hebben samen een nieuwbouw project opgezet genaamd Broekhorn Rietland. Dorien was direct zeer enthousiast en heeft gewoon, omdat het kan, ons ingeschreven voor dit project.

Een paar weken geleden hebben we te horen gekregen dat we zijn ingeloot, we hebben de optie getekend, financiën gecheckt en vrijwel direct gekocht... Hoe snel kan het gaan, zelf was ik meer terughoudend omdat het nieuwbouw betreft en het nog lang gaat duren voor we er werkelijk zullen wonen.

Gelukkig voldoen we wel aan ons belangrijkste criterium, namelijk dat de kinderen op dezelfde school kunnen blijven. Dit letterlijk nieuwe huis ligt op twee a drie kilometer van ons huidige huis en het is ongeveer 1700 meter fietsen naar de basisschool.

Het huis zelf lijkt vooral erg op wat we nu hebben, zeker de eerste en tweede verdieping zijn nagenoeg gelijk. Echter is het een twee onder een kap met een garage en is het een kavel van ongeveer 380 vierkante meter! Ik bedoel 380! Dat is goed als vijf keer onze huidige tuin! Ik had werkelijk nooit als kind gedacht dat dit voor mij zou zijn weggelegd. Sterker nog, soms heb ik het gevoel dat ik dat moet gaan bekopen.

Vooralsnog is de lucht strak blauw en waait er met dit project een frisse bries door onze jonge gezinsleven waarmee ik mezelf ontzettend gelukkig prijs. Maud zegt dat ze haar uitzicht zal gaan missen, maar de wetenschap dat ze haar eigen behang mag gaan uitzoeken maakt veel goed. Waarschijnlijk worden het elfjes, hoewel, als we de sleutel krijgen zullen haar interesses vast heel anders zijn.

Te koop

Lage maandlasten zijn leuk en maakten de keuze voor ons om te gaan verhuizen een stuk makkelijker. Alleen worden die lagere maandlasten pas een feit wanneer we onze huidige huis in de Nollen Oost verkopen. Dus! Mocht je een huis zoeken hier in de buurt, laat het ons weten! Bellen kan naar 06-13762471 of stuur een bericht naar boberwt (@) gmail.com.

Wel even een voetnoot voor de bovenstaande tekst: We willen verhuisstress maar één keer ervaren en daarom pas verhuizen wanneer ons nieuwe huis gereed is. Dit zal in de maand maart, april of juni van 2020 zijn.